طوفان بت

و اینجاست که طرح ضخیم تر می شود. برای چهار روز آینده، تیم‌ها حرکت خواهند کرد، تیم‌ها با شمشیر دیدار خواهند کرد، و درام به 11 نفر می‌رسد.

بازی روز

اکوادور 1 – 2 سنگال

همانطور که طرفداران ایالات متحده سخت ترین راه را آموختند، وقتی یک بازی دارید که در آن یک تیم فقط به یک تساوی نیاز دارد و دیگری به برد نیاز دارد، اگر تیمی که نیاز به برنده شدن دارد ابتدا امتیاز کسب کند، برای اهداف داستان سرایی بهتر است. زیرا در این صورت تنها یک گل می تواند احساسات را کاملاً به سمت دیگری برگرداند و دوباره به عقب برگردد، و تیمی که در صدر قرار دارد اکنون باید بین دفاع و جستجوی یک ثانیه برای رسیدن به آن تعادل برقرار کند.

سنگال گل اول را به ثمر رساند و به حق با خطای اسماعیلی سار و سپس به خاکسپاری پنالتی اقدام کرد. سنگال در تمام نیمه، اکوادور را زیر نظر داشت، زیرا اکوادور تلاش می کرد تا بفهمد چگونه بدون بازی برای تساوی، برای تساوی بازی کند. آنها در نیمه اول فقط دو شوت بلاک انر والنسیا را انجام دادند.

اما پس از آن اکوادور در نیمه دوم دو جانشینی انجام داد، خیلی بیشتر روی پای جلو قرار گرفت، مویزس کایسدو در یک کرنر بازی را به تساوی کشاند و از سنگال استفاده کرد که یک مرد روی خط داشت و فقط پشت بسته پرسه زد و به دنبال ضربه سر اولیه از کرنر برای دفن کردن بود. توپ دوم

و اینجاست که آن تعادل، آن احساس پایین آمدن از قلب تا مچ پا ایجاد می شود. زیرا در بحبوحه تلاش برای فهمیدن نحوه بازی در ادامه مسابقه، کالیدو کولیبالی توپ دوم دیگری را در یک کرنر به ثمر رساند. یک گل کاپیتان واقعی که او به تور زد.

و اینجاست که جام جهانی ویژه است، زیرا این تنها تورنمنت است که می‌تواند شما را در لحظه‌ای مانند این از خلسه به ناامیدی یا در جهت دیگر سوق دهد. اکوادور به وضوح شوکه شده بود و هرگز واقعاً آن را نداشت. از برخی جهات بدتر از نگه داشتن و رها کردن آن در آخرین لحظه است. تنها با دیدن یک نگاه اجمالی از گذر فقط برای دو دقیقه، ربوده شدن آن قبل از اینکه حتی کل شکل آن را ببینند، آنها را در گیجی ربوده است. آنها پس از پشت سر گذاشتن فقط سه شوت داشتند و هرگز به نظر نمی رسید که آن را به تساوی بکشند. داشتن دو رویداد عظیم که احساسات متضاد را به سرعت در کنار هم به وجود می آورند، آنها را فلج کرد، همانطور که برای هرکسی فلج می شود. چگونه با عقب افتادن دوباره کنار می آیید، در حالی که حتی فرصتی برای کنار آمدن با وضعیت جدید مسابقه بعد از مساوی کردن آن نداشته اید؟

سنگال ارزش کاملی برای پیشرفت دارد، هلندی‌ها را تقریباً در بیشتر بازی‌ها به هیچ‌چسب نداده و اکوادور را کاملاً باطل کرده است. آنها چالشی برای انگلیس خواهند بود.

نتایج دیگر

هلند 2 – 0 قطر

این مسابقه ای بود که اتفاق افتاد. هلندی ها در هیچ یک از بازی های خود تاثیرگذار نبوده اند، اما مجبور نبودند که در نهایت میزبانان بیهوده را از بدبختی خود و ما خارج کنند. دنده دومی که Oranje در آن گیر کرده بود برای این یکی بیش از اندازه کافی بود.

آمریکا 1 – 0 ایران

ما بدیهی است که در حال حاضر یک تن در این مورد.

انگلیس 3 – 0 ولز

این یک رویداد خیلی بیشتر از دیدار کارکنان هلند و قطر نبود، و ولز در این مسابقات واقعاً تاثیرگذارتر از قطر نبود. انگلیس توانست ترکیب خود را برای شروع کمی تغییر دهد و سپس در طول مسابقه زیاد. نیمه اول اساساً یک مراسم تشییع جنازه بود، تا اینکه انگلیس در نیمه دوم خسته شد و تصمیم گرفت مارکوس راشفورد را با سرعت خود خط دفاع ولز را به آتش بکشد.

هدف روز

بیا دیگه…

از رفتگان تجلیل کنیم

ولز و قطر – اوه فهمیدند! ولز و قطر! خوردند! خیلی بد! آنها آن را دریافت کردند! ولز و قطر! (این یک شوخی کوچک Sleater-Kinney برای همه شما افراد دوست داشتنی است).

اکوادور – آنها باید هلندی ها را شکست می دادند اما نتوانستند برنده ای پیدا کنند و قبل از سقوط به زمین فقط برای یک لحظه چانه خود را بالای میله قرار دادند. آنها احتمالاً باز خواهند گشت، زیرا اکثریت تیم زیر 25 سال بودند و اکوادور اخیراً یکی از کانون های توسعه بوده است. اما این درسی است که در یک تورنمنت کوتاه، بهتر است در بازی هایی که بر آن تسلط دارید، برنده شوید، همانطور که آنها در برابر هلند انجام دادند. از آنجایی که قطر بسیار وحشتناک بود، همه یک مکان رایگان در کارت یکنوع بازی شبیه لوتو گرفتند و نمونه برای همه فقط به دو بازی کاهش یافت. اکوادور، خیلی ساده، به اندازه کافی گلزنی نکرد، در حالی که بیشتر کارهای دیگر را درست انجام داد.

ایران – من دوست دارم تاچ داون بر روی کارلوس کی‌روش برقصم که دوباره روی الاغش به پایان برسد، درست همانطور که در AFCON انجام داد، درست همانطور که در مسابقات انتخابی آفریقا انجام داد، زیرا او یکی از آخرین نویسندگان واقعی بازی رنج‌بال است که تماشای آن سخت است. اميد است كه كشورهاي بيشتري از نوع Quieroz خارج شوند و به جاي تلاش براي دفع، دفع و دفع، تلاش كنند تا راه خود را از مرحله گروهي خارج كنند. اما تیم های محدود همیشه فکر می کنند که این مطمئن ترین راه آنها برای کسب امتیاز در مرحله گروهی است و به همین دلیل مدیرانی مانند کی روش همچنان شغل خواهند داشت.

اما دلتنگ بازیکنان ایرانی می شود که در این تورنمنت ریسک زیادی کردند. طبق گزارش‌ها، عدم فروش سرود خود در بازی اول به نتیجه رسید خانواده های بازگشته به خانه تهدید می شوند. آنها به همه نشان دادند که ورزش در یک جامعه چه جایگاهی می تواند داشته باشد، و اکسیژن بیشتری به اعتراضات و جنبش ها در خانه دادند که امیدواریم تغییرات قابل توجهی در آنجا ایجاد کند. آنها خیلی بیشتر از تلاش برای رساندن ایران به مرحله یک هشتم نهایی برای اولین بار به میدان رفتند، که برای هر بازیکنی فشار کافی است. تشویق برای آنها.

الکسی لالاس حرف احمقانه ای زد؟

او مطمئناً در نیمه دوم احساس جو دوسر خود را داشت و ادعا می کرد که ایران “هیچ بخشی از این بازی را نمی خواهد”، با توجه به روشی که آنها عقب نشسته بودند و سعی داشتند دفاع کنند و چیزی خلق نکردند. این موضوع باعث می‌شود که آدم تعجب کند که آیا لالاس قبلاً بازی ایران یا تیمی تحت رهبری کی‌روش را تماشا کرده است. اما آیا اگر لالاس واقعاً بازی‌های دیگری را تماشا کند، فرقی می‌کند؟

همچنین رتبه بندی قدرت او هر روز نقض کنوانسیون ژنو است.

آیا VAR چیزی را خراب کرد؟

پسری که مطمئناً فکر می‌کردیم با بازی هندبال روی شاک مور یا پنالتی دیرهنگام روی کارتر-ویکرز درست می‌شود، اینطور نیست؟ اما هیچ‌کدام از اینها ارزش دیدن نداشتند، و خوشبختانه نتوانستیم داوری را در غرفه که روز بدی را پشت سر می‌گذاشته بود و فقط می‌خواست لعنتی کند. فوو

آیا قطر چیزی به هم زد؟

داستان های بیشتر طرفداران با لباس های رنگین کمانی بازداشت شدن قبل از اینکه در نهایت رها شود، که به نظر می رسد این کار را انجام دهید، زیرا تمام نیروهای امنیتی باید بدانند که این کار تا کنون چگونه به پایان می رسد. آنها فقط خواستن برای اذیت کردن هواداران

چیز دیگری مد نظر دارید؟

یانک های لعنتی در حال حرکت هستند!!!!!!

GAW vs SLK Live Streaming – CPL 2022 LIVE Streaming: Guyana Amazon Warriors Chase 195: Warriors پاسخ فوق العاده قوی به KINGS می دهند…

GAW vs SLK Live Streaming – CPL 2022 LIVE Streaming: Guyana Amazon Warriors chase 195: جنگجویان در تعقیب 195 به KINGS پاسخ فوق العاده قوی می دهند. رحمان الله قرباز 26 توپ 52 به ثمر رسید. اکنون کاپیتان شیمرون هتمایر رهبری تعقیب و گریز را بر عهده دارد. اوایل سنت لوسیا کینگز (SLK) سوار بر توپ 59 103 توسط کاپیتان فاف دو پلسیس، 196 دوش را برای رزمندگان آمازون گویان (GAW) تعیین کرده است. دو پلسیس پرواز را به کینگز آغاز کرد زیرا او 50 توپ از 29 توپ و بیش از 100 توپ از 55 توپ را تکمیل کرد. جنگجویان اگر نتوانند هدف را تعقیب کنند، از لیگ خارج خواهند شد: بررسی آخرین به‌روزرسانی‌های جدول امتیازات CPL 2022 با InsideSport.IN

چه دورهمی!!! فاف چهارمین قرن T20 خود را به سبکی تاکیدی در این شب ها مطرح می کند @fun88eng لحظه جادویی #CPL22 #GAWvSLK #کریکت با صدای بلندتر بازی کرد #Fun88 #بزرگترین مهمانی در ورزش pic.twitter.com/eBZpOUusyM

– CPL T20 (@CPL) 23 سپتامبر 2022

جدول امتیازات CPL 2022:

• GAW اکنون به رتبه پنجم جدول امتیازات CPL 2022 رسیده است و هنوز در پلی آف RACE زنده است.
• واریرز اکنون از 8 بازی 7 امتیاز دارد. برد در تمام بازی‌های باقی‌مانده همچنان می‌تواند آنها را به پلی آف برساند.
  
• SLK با 8 امتیاز از 9 بازی، جایگاه دوم جدول امتیازی را حفظ کرده است. تیم تحت رهبری Faf du Plessis به یک پیروزی دیگر برای دستیابی به جایگاه پلی آف نیاز دارد.

جدول امتیازات CPL 2022: آخرین جدول امتیازات لیگ برتر کارائیب 2022

نکات مهم TKR در مقابل SNP: St Kitts & Nevis Patriots با 7 پیروزی برنده شدند…

جنگجویان آمازون گویان کارت امتیاز اینینگ – 195/4 در 19.2 اور – برد با 6 ویکت

کارت امتیازی سنت لوسیا کینگز – 194/5 (20)

CPL 2022: GAW vs SLK Live Streaming: زمان و نحوه تماشای Guyana Amazon Warriors vs Saint Lucia Kings به صورت زنده در هند: بررسی کنید

در CPL 2022، پادشاهان بخش عمده ای از جعبه ها را بررسی کرده اند. از آنجایی که جی چارلز و راستون چیس به ترتیب با چوب و توپ پیشروی می کنند، ضربه زدن و بولینگ آنها هر دو قوی به نظر می رسد. کاپیتان Faf Du Plessis ظاهری هیجان‌انگیز داشته است و او قصد دارد در طول فصل CPL 2022 همکاری کند. در مقابل واریرز که در رده آخر قرار دارند، این آفریقای جنوبی شانس فوق العاده ای برای بازگشت دارد.

جزئیات مسابقه

آمازون واریرز گویان در مقابل سانیت لوسیا کینگز (بازی CPL 27)

وقت قرار: جمعه، 23 سپتامبر، ساعت 16:30 (IST)

محل: استادیوم پراویدنس، گویان

جزئیات پخش زنده GAW در مقابل SLK

بازی گویانا آمازون واریورز و سنت لوسیا کینگز به صورت زنده پخش می شود فن کد برنامه و وب سایت در هند.

طرفداران نیز می توانند دنبال کنند InsideSport.IN برای به روز رسانی توپ به توپ بازی گویان آمازون واریورز و سنت لوسیا کینگز.

CPL 2022: GAW vs SLK Live Streaming: زمان و نحوه تماشای Guyana Amazon Warriors vs Saint Lucia Kings به صورت زنده در هند: بررسی کنید

XIهای احتمالی بازی GAW در مقابل SLK

جنگجویان آمازون گویان: چندراپول همراج، رحمان الله گورباز، شای هوپ، شکیب، شیمرون هتمایر، روماریو شپرد، موتی، اودین اسمیت، کیمو پل، جونیور سینکلر، عمران طاهر

سنت لوسیا کینگز: Faf du Plessis، J Charles، Dickwella، Adam Hose، Roston Chase، Wiese، Roshon Primus، Alzarri Joseph، Matthew Forde، Kesrick Williams، Larry Edwards

CPL 2022: GAW vs SLK Live Streaming: زمان و نحوه تماشای Guyana Amazon Warriors vs Saint Lucia Kings به صورت زنده در هند: بررسی کنید

InsideSport را در GOOGLE NEWS دنبال کنید / به‌روزرسانی‌های GAW vs SLK LIVE و به‌روزرسانی‌های CPL 2022 LIVE را با InsideSport.IN دنبال کنید

مربوط

لامار جکسون درد را می آورد.

این درد به حریفان محدود نمی شود، اما جکسون به همان سختی آن را به Ravens می چسباند. در نیمه اول بازی هفته دوم بالتیمور مقابل میامی دلفین ها، او با سه پاس تاچ داون و تنها دو ناتمام، 210 یارد پرتاب کرد و تقریباً 85 درصد از تلاش هایش را به یکدیگر متصل کرد.

در حالی که دفاع بالتیمور در کوارتر چهارم از بین رفت و دلفین ها از پشت با نتیجه 42-38 پیروز شدند، این موضوع به جکسون مربوط نمی شود. تنها کاری که او انجام داد این بود که بدرخشید، یک پاس 75 یاردی پرتاب کرد و برای دویدن در 79 یارد تلاش کرد و تبدیل به اولین بازیکنی شد که هر دو را در یک بازی انجام داد.

جکسون این کار را به روش خودش انجام می دهد که اتفاقاً از طریق هوا انجام می شود. او به دنبال بلند شدن و دویدن در بسیاری از این بازی‌ها نیست، اگرچه او در 30 دقیقه ابتدایی بازی تقریباً 40 یارد را روی 6 بار عجله کرد. نکته اصلی این است که در سال قراردادش، ستاره جوان در ماموریتی است تا به حق امتیاز خود نشان دهد که آنها باید آنچه را که او می خواست در فصل خارج از فصل به او می دادند.

گفته می شود که Ravens تمایلی به پیشنهاد جکسون ندارند قرارداد 200 میلیون دلاری به طور کامل تضمین شده است او آرزو می کند. ظاهرا جکسون یک پیشنهاد را درست قبل از شروع فصل رد کرد به ارزش 290 میلیون دلار چون پول به طور کامل تضمین نشده بود. در همین حال، او در مسیر کسب 23 میلیون دلار در سال جاری قرار دارد – یک معامله برای بالتیمور با توجه به بازی خاموش او.

G/O Media ممکن است کمیسیون دریافت کند

54 درصد تخفیف

دمبل قابل تنظیم CAP Barbell 52.5 پوندی

سود
دارای صفحات چدنی برای اطمینان از محکم بودن و جلوگیری از خوردگی، شامل دسته 17 اینچی با صفحات وزن مختلف که می توانید در آن قفل کنید، به راحتی قابل نگهداری است و استفاده از آن نیز آسان است.

و در این مرحله، مهم نیست که درخواست جکسون چقدر چشمگیر باشد، کلاغ‌ها و مالک آنها، استیو بیسیوتی، دیوانه خواهند بود که پرداخت نکنند.

اگر جکسون به این روند داغ ادامه دهد، بالتیمور ممکن است در میز مذاکره با مشکل بزرگی روبرو شود. در هفته اول در مقابل جت ها، جکسون سه TD و یک رهگیری پرتاب کرد. سپس بازی درخشان او در این هفته آمد. و با هر بازی بزرگ، بالتیمور احمقانه تر و احمقانه تر به نظر می رسد اگر به او اجازه راه رفتن بدهند.

اگر جکسون بتواند این سطح از بازی را حفظ کند، کلاغ‌ها در فصل آینده در موقعیت دشواری قرار خواهند گرفت. میانگین تقریباً سه TD پاس در هر بازی، قلمرو MVP است – جامی که او قبلاً یک بار به دست آورده است، زمانی که تنها دومین بازیکنی بود که تا به حال این جایزه را برده است. به اتفاق آرا. (تام برادی اولین نفر بود.)

جکسون به برنامه خود پایبند است و تا اینجای کار در حال انجام است. این واقعیت که او بدون نماینده در حال مذاکره است، بسیار کمتر از آن چیزی است که شما می خواهید باور کنید. او اولین بازیکنی نیست که این کار را انجام داده است و مطمئناً آخرین نفر هم نخواهد بود – ریچارد شرمن در سال 2019 مذاکرات قرارداد خود را با 49ers انجام داد (و پس از پرداخت تنها 3 میلیون دلار تضمین شده مورد انتقاد قرار گرفت). تفاوت این است که شرمن به‌عنوان «گذشته از دوران اوج خود» دیده می‌شد، اگرچه او در سال 2019 Pro Bowl را ساخت. همچنین، شرمن یک کوارتربک نبود، بنابراین کانون توجه‌ها چندان روشن نبود.

بالتیمور ماه ها تا تصمیم گیری بسیار سخت فاصله دارد. یکی از سخت ترین در تاریخ فرنچایز. آنها می توانند به اسلحه خود بچسبند و از تضمین کامل قرارداد جکسون خودداری کنند، یا اینکه او را در پایان فصل پس از تکمیل سال پنجم و آخر قرارداد تازه کار خود، به خطر بیاندازند. شانس بالتیمور برای یافتن فرنچایز دیگری که یک بار در یک نسل QB را دنبال کند بسیار کم است. این اتفاق برای کلت‌ها و پکرها به این شکل افتاد، اما به‌طور باورنکردنی نادر است.

جکسون خواه با Ravens باشد یا سازمانی دیگر، با نحوه بازی‌اش در اوایل فصل، خود را برای دستمزد بزرگی آماده می‌کند. تیمی وجود خواهد داشت که مایل است از این شانس برای یک MVP سابق و یکی از 10 بهترین QB در لیگ امروز استفاده کند. امیدوارم بالتیمور اجازه ندهد این نوع استعدادها از بین بروند.

پیدا کردن QB که بتواند تیم شما را سال به سال در رقابت های پلی آف قرار دهد، زمانی که آنها سالم هستند، سخت است. کلاغ ها این را دارند اما به نظر می رسد مایلند که همه آن را به خطر بیندازند و به طور بالقوه اجازه دهند جکسون بدون هیچ غرامتی به تیم دیگری برود. اگر از طرفداران Ravens هستید، این قرص سخت ترین قرص برای قورت دادن است.

Twitter
Facebook
Reddit
Email

Of course, these rankings are subjective, do not reflect the evaluations of any club let alone the consensus, and not all sets of rankings are created equal.

Here at Prospect Insider I have always blended information gathered from player development staffers and scouts with  my own live looks and observations.

I also value players, skills, tools, and profiles differently than others, for example: when a pitcher appears destined for the bullpen but does not profile as a premium, high-leverage type, I will not have this player ranked ahead of the more promising lottery tickets, even though said lottery tickets have little shot to see the majors and the reliever has a pretty good chance, because the middle reliever is not very valuable relative to everything else on a 26-man roster, and it’s not difficult nor costly to find arms to fill the role.

As a result of things such as this, my rankings always look different, even if the player-specific evaluations are similar or the same.

Here is my Mariners Top 25, post-deadline:

1. Harry Ford, C

Ford is a very good athlete with a chance to catch and provide well above-average offensive production. After a bit of a slow start this season (.209/.370/.291 in 29 games through May), Ford has absolutely raked to the tune of a .311/.449/.515 slasj in 44 games. He’s posted 20 extra-base hits in that span — five homers, 11 doubles, four triples — and even swiped eight bags.

I don’t expect speed to be a big part of his game long-term, particularly if he sticks behind the plate, where he has every physical tool necessary to be a premium defender, but is at least 3-4 years from looking like a big-league backstop. His bat may leave his glove behind.

There’s been talk of other positions since Draft day, including second base and centerfield, and while both are plausible, I’m focused on catcher first, and third base second as long he continues to pound the baseball the way he has the past two-plus months. Athletically, he’d have no problem playing anywhere, but the skills required to play the middle of the field take time, so unless that move was made soon, it’s probably not going to be made, at least by Seattle, at least not during his most formative years as a pro.

The right-handed batting Ford generates easy leverage with a quick and relatively short swing that covers the entire horizontal zone, and he’s shown the ability to hit the fastball at the hands, and the soft stuff down in the zone, including to right field with power. His mechanics are simple with no wasted movement, and his hip rotation is explosive and compact.

Ford does a very good job keeping his hands back, though like nearly all players in his age group will leak out on his front foot on occasion. But not much, and he’s very selective, displaying regular good takes in between searing libe drives. There isn’t much swing-and-miss right now, either, and very little of it in the zone.

He’ll be challenged by better pitching down the line — the Cal League doesn’t boast a lot of stuffy arms, and many that have velocity and above-average secondaries have 40-grade command — which could present some challenges to his contact rates and ability to adjust. Alas, the life of a young hitter.

Defensively, the reports I get are a mixed bag, but none of it remotely worrisome to Ford’s shot to catch for the long haul. He’s just not there yet, and the fact he’s only catching half Modesto’s games is most likely due to all the work he’s putting in at the position between games.

Catching coaches have often noted the games can kinda-sorta get int he way when you’re learning to catch, and there’s no question that fits with a 19-year-old in his first full season in pro ball. The arm is easy plus, but his footwork and technique need refining so he can improve his accuracy. But he’s quick and agile and attacks the gig like he does a middle-middle fastball.

If he sticks behind the dish, Ford is probably not going to see the majors until at least mid-2025, and that very easily could stretch into ’26. He may hit his way off the position, however, which theoretically speeds up his arrival in Seattle to as early as summer-to-September, 2024.

Many have asked when the club might move him off catcher. I can’t imagine they do so anytime soon unless they become convinced he either can’t catch regularly, or they see a middle-of-the-order hitter they don’t want to delay.

I think for now, as long as catching is part of his game, he will not play other positions regularly, since he’d be learning a new one, and catching and learning a new spot is a ridiculous ask of a kid.

The easy comp here is J.T. Realmuto, but I see some prime Russell Martin here, as well as prime Justin Turner, and even some prime Vernon Wells.

Currently, Ford is the one position prospect in the system with 60-grade power and hit, and right now I have him down for 60s across the board. The only dings are the uncertainty that comes with his future position and a short professional track record, but I’d be absolutely floored — like, woke up with my head sewn to the carpet, floored — if Ford wasn’t a major leaguer in some significant capacity.

2. Emerson Hancock, RHP

Hancock is finally getting consistent run. After his junior year at Georgia was cut short after just four starts and 24 innings, there was no minor league season post draft, and what should have been his first full year as a pro was abbreviated to 44.2 innings due to lat/shoulder discomfort (the Mariners are adamanant about playing it safe with young arms).

Then, to start this season the lat issue kept the right-hander out until May 17.

Since then, Hancock has held batters to a .206/.280/.360 slash in Double-A Arkansas. What we’ve seen for the most part from Hancock is reminiscent of Phladelphia Phillies righty Kyle Gibson. It’s average stuff overall, despite touching 97 mph, and he’s mixing some strikeouts with a repeatable ability to get ground ball outs, but isn’t dominating with bat-missing stuff.

I imagine the Mariners believe there’s more in the tank, and so do I, but there’s a lot to unpack in terms of how he goes from good No. 4 to something closer to a frontline arm.

Hancock’s fastball shape primarily suggests ground balls more than anything else, generating limited swings and misses, but he is going to the top of the zone more, giving him a shot to improve the fastball value long-term.

He’s yet to display a swing-and-miss breaking ball, despite useful slider and projectable curveball he rarely uses. The slider is of the fairly short-breaking variety at 84-87 mph, typically, and can flatten out above the knees.

His 85-88 mph changeup is his best shot at a plus pitch right now. He has good feel for it, can throw it for strikes, and it shows good, late sink and some tail.

At his best, Hancock commands a 94-96 mph fastball, touching 98 with some downhill plane and late arm side run, a fringe-average slider he throws for strikes, and a plus changeup serving as the strikeout pitch versus hitters from both sides of the plate.

The curveball has better shape and projection but is further away in development. When the slider is more 82-85 it offers more depth and, in my opinion, a better chance to miss bats, bit if the curveball is going to be part of his future arsenal, the club is likely to want that slider on the firmer side so he can tunnel with the fastball.

Hancock is athletic and the arm action is clean, but his delivery isn’t as consistent as it will need to be. Right now, the stuff is rather ordinary, but it is improving as the season moves along. He sits here at No. 2 tentatively, because the club’s fourth-round pick from last season is rising fast, and the industry expects the Mariners to add a top prospect when the year’s international class signs.

3. Bryce Miller, RHP

When the Mariners traded Levi Stoudt as part of the trade to acquire Luis Castillo, my very first thought was about Miller, who is better equipped to start than Stoudt has shown this season.

The right-hander, who is a year younger than Stoudt, has every bit the stuff and then some, starting with a four-seamer up to 99 mph with average control. Miller’s slider is about average, flashing above-average, and he’ll mix in an above-average changeup. Perhaps most critically, Miller does a good job locating the fastball to both sides of the plate, and has the movement to get swings and misses.

He’s an athletic 6-foot-2 or so and 190-195 pounds, and while there’s some effort in the delivery, it’s not a reliever-alarm levels by any stretch, and he’s been finding the strike zone consistently. He’s also holding his velocity deep into outings.

Miller throws from a high three-quarter slot and has tremendous arm speed, which helps him sell the changeup off the high-90s heat.

I’m a big Miller fan, and buy him as a mid-rotation starter if the slider gets to consistently-average. There’s also a relatively high floor here as a No. 4 starter or high-leverage reliever in the mold of Garrett Richards.

Miller is almost certain to start 2023 back in Double-A Arkansas, but has a chance to see the majors next season in some role, perhaps passing Hancock in both MLB ETA and future value projection. More efficiency from the Texas A&M product helps him cruise out of the minors, no matter the role.

By the way, the fact Miller is ranked No. 17 in the system by MLB Pipeline, but Stoudt was No. 5 is a total freaking joke and an utter indictment of the process that outlet uses to rank players. And you can tell them I said so.

4. Cole Young, SS

Young gets this spot despite not having played a game in the professional ranks. He’s a surefire shortstop to at least average levels with above-average range and arm strength, has the swing and track record to suggest he’ll make contact and hit for average, and the physical tools to get to some power.

As I said on Draft day, there’s hope he’s the 2022 version of Dansby Swanson (.300/.358/.469) in his prime, but he’ll do his damage from the left side of the plate. (Side note: Yes, if Swanson doesn’t stay in Atlanta and has any interest in the West Coast at all — he may not — Seattle should be all over him. Pay him like a shortstop, use him anywhere he’s OK playing, and supplant J.P. Crawford if need be).

Young enters pro ball at 18 years of age with a hit-over-power profile, above-average speed and athleticism, very good hands and feet, and a real shot to get some slug into his output as he moves through the minors. The swing is simple, short, and sound, he uses the left-center gap easily, and he doesn’t have to sell out for pull power. Young is going to be a very interesting hitter to follow.

5. Gabriel Gonzalez, LF

I saw Gonzalez in Stockton earlier this month and three things stood out from the start. He’s bigger than I expected. I’d say he’s 200 pounds if he’s his listed 5-foot-10, but he may he 5-11 or 6-feet, which may mean he’s more like 205 or 2010.

He runs well, but despite 55 present speed isn’t a quick-twitch defender or baserunner, and as a result belongs in left field, where he looked comfortable early, including showing an average or slightly above-average throwing arm.

Gonzalez’s meal ticket is the hit tool; it’s a short swing producing a lot of line drives and what looks like around average power, though as he’s adding strength and maturing the swing, maybe theres a bit more pop in there, because otherwise he’ll have to hit for high average and get on base a ton to profile as an average or better regular.

But he might do just that, which is why he ranks here at No. 5.

6. Michael Arroyo, 3B

Arroyo received strong consideration for the No. 4 ,5, and 6 spots and if I were ranking in tiers he’d be right there with Montes, Miller, Young, and Gonzalez.

The 17-year-old is a beast, with present strength and an advanced swing already producing huge in the DSL, garnering reports he’s better than Gonzalez at the same point. The reason that’s big isn’t restricted to the simple fact Gonzalez profiles as a major league, it’s also because despite not projecting long-term at his natural position of shortstop, Arroyo figures to land at third base, with second ot completely out of the equation, either.

The right-handed hitter makes consistent and loud contact, has shown a mature feel for the zone, and has sprinkled enough power into the production to suggest a potential 20-homer, 40-double ceiling.

He’s a bit above-average as a runner now and figures to stay there for a little while and perhaps land around average as he gets to the majors. It’s a slightly above-average arm in terms of strength, but he’s very accurate, his transfers are clean, and his throws consistent and accurate.

7. Lazaro Montes, OF

Montes comes with more risk than those ranked behind him, but the upside exceeds all of them, too, thanks to 30-plus homer raw power and a chance to stay in right field.

He’s a bit raw at the plate and the swing occasionally gets long and loopy, but at 17 he’s performing very well in the DSL, including big power.

The key consideration here is the swing-and-miss. He’s chasing too often — which is very common at this stage, even for eventual All-Star caliber bats — and the swing shape and length makes him susceptible in the zone versus good velocity.

But there are times he’s short enough to the baseball and hits a lot of liners and deep drives to the middle of the field, and he’s displayed a good feel for the zone in general.

There’s a solid chance he ends up at first base, depending how well he can maintain his foot speed as he fills out, putting a lot of pressure on the bat, but for now he’s an average runner with an above-average arm that’s handling right field well, with the bat to back up any position on the diamond.

There’s fear he’ll take five or six years to get through the minors, and the higher-floor suggests a three true outcome type bat that lands in the Luke Voit range.

But at 17, many believe he’ll be able to hit .250 or better with walks and plus power, and that’s a regular in any lineup.

8. Matt Brash, RHP

Brash has the raw stuff and arm talent to be among the best multi-inning relievers in baseball, but we’re waiting for the consistent control and command to unlock such results.

As-is, Brash is an entry-level big-league middle reliever with strikeout ability but a tendency to issue too many bases on balls to trust with the game on the line. Essentially, Tyler Thornburg.

Brash’s athleticism and pitchability (two plus breaker, and a changeup if he ever needs it), suggest a good chance at a stronger outcome, perhaps in the Adam Ottavino, Bryan Abreu range or more.

I’m not fully convinced he can’t start, but it appears those days are behind him, at least in Seattle, which may increase his chances of sticking around and developing a shorter stack of skills to maximize is bullpen value.

9. Walter Ford, RHP

Another of this year’s draft class in the Top 10 — this happens when a top 5 farm system graduates 5 Top 100-type prospects in less than two seasons, and trades five Top 10s in five months – Ford offers arm strength, athleticism, and projection with a projectable frame.

He’s just 17 until December and while he won’t pitch for the org this summer, lands here due to the projection. If things go well here, it’s a mid-rotation or better arm, and it’s an awfully exciting piece of clay for the club to mold.

Ford has touched 97 mph and scouts like the future of the slider, with the knocks coming in regard an immature changeup and inconsistent mechanics, but that sounds an awful lot like every other prep pitcher draftee, even first-round picks.

You have to dream a little here, but you don’t have to squint to see the frontline possibilities, and it doesn’t hurt the floor is relatively high thanks to the velocity, which may land in mid-90s with consistency.

At the end of the day, this is Connor Phillips, but more athleic, three years younger, and with a higher ceiling. So, not Connor Phillips at all, really. He’s better. 🙂

10. Juan Pinto, LHP

This is me choosing upside and much higher risk over prospects almost certain to see the majors in the next year or twom but carrying significantly lower ceilings.

Pinto has made eight professional starts, all in the DSL, punching out 30 batters in 27.1 innings. Hes also held opposing batters to a 217 average and .258 slugging. His one blemish? 21 bases on balls.

Pinto is up to 6-foot-4 and over 200 pounds, touching 92-93 mph most starts, and has been up to 94. There’s room for him to land in the mid-90s. His best pitch is a classic overhand curveball with depth, shape, and late break, and projects as a plus offering.

The changeup is young but has flashed this summer, and his loose arm and athletic lower half offer a good chance at average or better command.

He’s years away still, but this is a fun, tooled up lefty I considered ranking even higher here.

11. A.J. Izzi, RHP

Not unlike Walter Ford, Izzi is all dream here, but one I’m more sold on the more I ask about him. He was the club’s 4th-round pick, and while there were clubs that had him as low as the sixth round, there were a few clubs that had Izzi a top 80 player.

He’s hit 97 mph on the gun, has a soft, fringey slider he locates, and his changeup is just a baby, but there’s so much physical projection here it’s impossible not to love both the floor and the ceiling.

Issi isn’t as polished as Ford in terms of pitch development, but does throw more strikes. His arm works well, and he throws from a higher three-quarter slot with deception thanks to a bit of a slingshot motion that hides the ball longer than most.

Scouts like the useage of the lower half and the chances Izzi lives 95-plus down the line, along with consistent action and arm speed on his secondaries. Long-term, there’s major upside here along with the risk he’s a middle reliever.

12. Taylor Dollard, RHP

While Dollard’s 89-92 mph fastball is fringe-average, he’s pounding the zone with three pitches and a chance for a fourth, and has the best command in the system.

The right-hander features two average breaking balls — or simply one in which he varies the velocity, changing its shape, whichever explanation you prefer — but the slurvy version at 76-80 mph is the one he uses the most and flashes above-average

He’ll miss a few bats with the fastball when he goes up in the zone, but it’s been his general ability to induce weak contact with his entire repertoire, including an average changeup.

He can spot the heater and will touch 93 on occasion.

Dollard currently profiles as Chris Flexen; a strike thrower who doesn’t miss a lot of bats, and doesn’t induce a lot of ground balls, but is efficient and savvy and teases you with the chance of more. With Dollard, however, I have to wonder if there isn’t more velocity in the tank. He’s 6-foot-3 and 200 pounds and possesses other physical characteristics of a pitcher who can live 92-95. Something to consider.

Mechanically, he does a lot of things well and repeats it all, hence the well above-average walk numbers (5.5%), and his command within and around the zone has helped him avoid barrels. Batters have managed just a .190/.251/.281 slash versus Dollard this season in the Texas League.

Despite the low ceiling, there’s value in an efficient arm, and there’s always the chance Dollard’s stuff plays up in the bullpen, and/or with an adjustment to his choppy arm action.

13. Bryan Woo, RHP

The 22-year-old Woo, from the same school, Cal Poly, as Dollard, has better stuff and a higher ceiling than his former teammate, offering a fastball up to 97 mph to go with a slider and changeup.

Initially, my profile of Woo on Draft day was as a future power reliever, and while that’s still the most ikely outcome, there are those that have seen enough from his three-pitch mix and athletcism to give him a real shot to start.

The fastball is into the mid-90s with good life from a three-quarter slot, and he employs consistent, fluid mechanics from break through release point, suggesting a great chance to throw strikes consistently.

As a starter, the re-development of his slider and command after UCL surgery will go along way in deciding his future role, but his changeup has flashed well this season, giving him a legitimate third offering.

If he was further along in his return, Woo might rank a it higher, but for now this is as high as I can justify considering the most likely result, but there is plenty of four-seam value to open up a lot of doors for him to move up the ladder in the rotation.

14. Jonatan Clase, CF

Clase doesn’t get his due respect from a lot of folks, but he’s not just a 65 runner.

Despite a wretched July — .209/.351/.363 — Clase has had a good season, sans the issues with the strikeout, adding more power and even stretches with better contact rates.

He’s average in center where he’s still learning routes and how to maximize his jumps, but has an above-average arm and his speed helps him make up for some instinctual deficiencies, perhaps enough to allow him to stay in center long-term.

He’s a good base stealer, not a great one, but has improved his reads in 2022.

If he can find a way to cut down on the swing-and-miss, Clase has a shot to be a fine major leaguer, up to and including as an everyday player. He’s just 20 — won’t turn 21 until next May — and is trending in the right direction in all facets.

15. Adam Macko, LHP

When he’s healthy and at his best, Macko is 92-95 mph, touching 97, with arm side run and life up in the zone with a four-seamer to set up two good breaking balls, led by an above-average slider. His curveball has flashed, too, but in the two starts I saw him it was loopy and he slowed his arm down to throw it, and overall he struggled to find consistency despite flashing big potential and performances.

I haven’t seen anything resembling a useful changeup, but if he can refine the delivery, throw a lot of strikes, and get above-average fastball value, his two breaking balls may be enough for him.

There’s a lot of talent here, but Macko’s development has been disrupted by injury and he will be 22 to start next season with a track record of 35/40-grade control, suggesting 2023 will be a huge year for him.

There’s still a shot hes’s a mid-rotation starter, perhaps a bit like Drew Smyly, but Matt Moore is a comp I run into a lot.

16. Prelander Berroa, RHP

Berroa was acquired from the San Francisco Giants in exchange for Donovan Walton and has since been impressive from a stuff standpoint.

The fastball will touch 96 mph, but it’s pretty true forcing him to locate it, which he does fairly well — he tends to stay up or in (or both) to right-handed batters to set up a hard slider that has a chance to be plus in time.

Berroa, just 5-foot-11, throws from a high arm slot, but does well tunnelling the fastball and slider. When he struggles to finish, however, the slider will hang.

There’s a changeup in the arsenal somewhere, but I haven’t seen it, and his arm is often late. These two factors are why the typical projection on Berroa is a future bullpen role, and that’s also were I am.

But it could be a very good two-pitch attack, and in shorter stints Berroa may approach triple digits.

17. Michael Morales, RHP

Morales is more of a very intriguing project than a top prospect, but his smooth, easy mechanics already are producing velocity up to 93 mph with command.

Morales has four legitimate pitches, the best of which is a two-plane curveball with depth. He’ll throw it through the back door to lefties in any count, and right now it’s his best bet for swings and misses.

Morales’ slider can flatten out and he doesn’t throw it a lot. The changeup is seldom-used, too, but it flashes, thanks to good arm speed and some sink.

He’s an average athlete in terms of quickness and twitchy actions, but operates a lot like Greg Maddux — efficiently, with a delivery he repeats very well, and I like the fastball’s life, even at 91.

It’s relatively easy to project Morales for four big-league pitches and a spot in a rotation somewhere, but there’s not yet a lot that jumps out at you. He’s just 19 and with such easy velocity it’s reasonable to think the club can go get more of it with better use of his lower half and more aggression toward the plate, but whether or not that noticeably impacts his ability to throw strikes and ultimately represents a downgrade in overall value remains to be seen.

18. Isaiah Campbell, RHP

Campbell has been transitioned to a relief role, which was always a legitimate destination but perhaps cemented after he underwent elbow surgery.

Campbell has four pitches, but in relief has gone exclusively to a fastball-slider combo. He’s up to 98 mph and the slider has sharp, late break, though he tends to pull up short on it some, leaving it up in the zone and very hittable. His fastball lacks life and is better when he creates plane and stays on the edges.

I’m curious how the Mariners manage Campbell. Not from the standpoint of promotions — he’s now in Double-A — but in terms of  pitches and their development. He’s shown a good splitter in the past — it was probably his best pitch in college — and the fastball could use reshaping. I know they’re just wanting him to get innings right now, but sooner than later it has to be about what they can turn him into over the long haul.

Campbell probably ranks a few spots higher here if his track record was longer and the fastball was a bit better at missing barrels, but like Hancock he hasn’t pitch all that much and is really playing catch-up this season.

19. Alberto Rodriguez, RF

I’m not nearly as high on Rodriguez as some, despite the fact he continues to put up pretty good exit velocities thanks to good bat speed and a short swing.

He’s been challenged with both more and better breaking stuff this season and hasn’t handled it well, and he’s expanded the zone more than ever before. He’s drifted out in at least half the 30 or so plate appearances I’ve seen, which is something he doesn’t have to do because his hands are quick and his path to the ball is short enough, but he’s not recognizing pitches and locations soon enough to combat this.

He’s an average defender at best, has a plus arm, and is a below-average runner, so it’s all about his bat and I just don’t really see it.

I trust the data, however, so he has a shot to iron out some stuff between the ears and allow his swing to play, but it’ll be a waste of 60 raw power if he doesn’t, and there is no other way he gets to the big leagues.

20. Tyler Locklear, 1B

Locklear was the Mariners’ second-round pick, a data-driven selection with one way to work out in the end: he has to mash.

At VCU, he did just that albeit against questionable competition, but the numbers are astounding: .402/.542/.799 with 47 extra-base hits — 20 HR — and a 47-25 BB/K ratio. He backed that with nine homers on the Cape last summer.

The power is at least 60-grade, and there’s a lot to like about the swing from a mechanical standpoint. He starts open with his hands high, settling early and employing an abbreviated leg kick and driving through the ball with minimal wasted movements.

He’s a bit stiff athletically, leading many to believe he has to move to first base, and if that is the case the pressure on the bat is enormous. Locklear isn’t as heavy-footed as I was led to believe initially, but his actions in the field are very… first basey. He does have a plus throwing arm.

This selection and this prospect is a bit of a litmus test for the club’s player development staff, at least from my point of view. They have developed Cal Raleigh and Kyle Lewis into big-league hitters — although Lewis was a bit of a can’t miss in many ways, and Raleigh proved himself versus the best competition in amateur baseball — Locklear will need to hit a lot more than Raleigh has to date to warrant regular time in the show, and Seattle hasn’t yet developed that kind of player into that kind of major leaguer.

21. Starlin Aguilar, 3B

Aguilar came to pro ball with a swing engineered for contact and doubles power, but thus far he’s managed the strike zone well, but hasnt found many barrels. In the complex league this season he has six doubles in 152 plate appeaeances — 0 homers — though he has maintained good contact rates and hit for average.

He’s just 18, however, and has time to improve his conditioning and develop his swing. The initial idea was hit-over-power, but with a chance to develop pull pop because the swing is clean and Aguilar’s bat speed is above average.

Defensively there are major questions as to how he says on the dirt, unless it’s at first base; he’s not a good athlete and his throwing arm is below average, too.

My hope here is Aguilar ends up a 6-foot-1 or 6-foot-2, 220-pound player despite being listed at 5-foot-11, 170 when he signed two winters ago. With that kind of physicality, it’s not as difficult to see the power bloom. But production is all that will keep him in the Top 25.

22. Juan Mercedes, RHP

Mercedes has shown quality stuff and command all year for Everett, the only bugaboo being the home-run ball (10 in 71 innings). He’s missing bats in the Northwest League with mostly fastball and two breaking balls, the best of which is a slurvy slider. The fastball is up to 95 mph with some arm side ride and hop.

He repeats pretty well and his frame and delivery should handle 100-plus pitches, but while his changeup flashes, there’s little consistency to it yet, which is why Mercedes projects to the bullpen.

23. Axel Sanchez, SS

Sanchez has been on my radar since Day 1, but not until I got a look at him in Stockton did I fall for the kid.

I knew he had good hands, arm, and feet, but what I didn’t know was Sanchez has strength, bat speed, and hits the ball hard. He ripped four balls over 100 mph in two games with me in attendance, including three extra-base hits. The loft and leverage was natural.

He’s a legit long-term shortstop with a 55 arm and easy, natural actions. He’ll have some problems covering the zone versus better pitching with his current attack plan, but he’s just 19 and has shown power, speed, and defense both years in pro ball. I wouldn’t be surprised if Sanchez climbs into the Top 10 at some point, but his ability to make consistent hard contact as he moves up the ladder will dictate that, and everything else.

24. Stephen Kolek, RHP

The knocks on Kolek are age, he’s already 25, consistency — he’s gone two games without walking three or more just once all year and has had below-average command in about half his starts — and the lack of a quality third offering.

But it’s a big fastball, into the 96-97 mph range without a lot of effort, and an above-average slider with which he generates swing and misses and called strikes.

The entire package works in a relief role where Kolek probably sits 95-100 mph, and there’s a good shot the slider sharpens, too, giving him a potential high-leverage role.

25. Travis Kuhn, RHP

Kuhn is a pure reliever and probably the best in the system right now. He’s 95-98 with a two-seam fastball with good sink, run, and the data to back it, and a 60-grade slider that’s a short, cutter-style breaker. Both induce swings and misses.

Kuhn needs to throw more strikes, however, which probably starts with a tweak to the delivery. His raw stuff and proximit to the majors lands him here at 25.

Just Missed

Robert Perez Jr., 1B
I’m still wanting to see Perez show he can make consistent contat before I buy into his bat, because his profile is all bat. He’s in Everett showing off now. The offseason update could very well reflect my opinion changing on Perez.

Joseph Hernandez, RHP
He’s a middle reliever in the big leagues, but his fastball-slider combo and lower-than-average arm slot make him very interesting in such a role.

Milkar Perez, 3B
He started the year with a shot to hit his way into the Top 10 but the exact opposite has happened as he’s hit well under .200 with now power. Having said that, he’s still just 20 years of age, has physical tools to work with and continues to show he can work counts and draw walks.

George Feliz, CF
While Feliz maintains centerfield projections, they aren’t as strong as they once were, and he’s struggled at the plate with a lengthy swing and lack of zone discipline.

Edryn Rodriguez, 2B
The 19-year-old is a good athlete who can handle second base well and find the gaps regularly.

Martin Gonzalez, SS
He’ll probably end up at second, but there’s contact skills and gap power upon which to build.

Jean Munoz, RHP
There’s just not enough track record here yet, but Munoz will sit 92-94 mph and hit 96 with a four-seamer showing arm side tail. He currently is rolling out a 79-83 mph slider I imagine the club would like the tighten and firm into the mid-80s or better, and a changeup without much sink or fade but it’s a pitch he can win with thanks to deceptive arm speed.

Hogan Windish, 2B
I just haven’t seen enough of Windish as a pro — nor has anyone else — to get a good feel, but I did see him handle second base just fine for 18 innings in Stockton. He doesn’t have more than fringe range but he turned it at the bag, made every play he had the chance to and showed an above-average arm.

سینسیناتی بنگال ها کابوس هر تحلیلگری در فصل گذشته بود. هیچ کس انتظار نداشت آنها قهرمان AFC شمال شوند. انجام دادند. هیچ کس انتظار نداشت آنها به سوپر بول برسند. انجام دادند. اکنون، در سال 2022، همه انتظار نتایج مشابهی را دارند، شاید نه یک بازی دیگر در سوپربول، بلکه حداقل 10 برد و صعود به پلی آف.

همه جز من

من بر خلاف غلات می روم. آیا قبلاً توسط بنگال ها سوخته ام؟ کاملاً، اما دقیقاً مانند زمانی که بعد از بزرگترین شکست زندگیم وارد یک رابطه شدم، آماده هستم که دوباره آن را انجام دهم!

قرار نیست اینجا بنشینم و بگویم بنگال ها الان تیم بدتری نسبت به پایان فصل گذشته هستند. آنها نیستند. مطمئناً آنها تی را از دست دادند رایلی ریف و تی سی جی اوزوما، اما اضافات خطیر Alex Cappa، Lائل کالینز، تیاد کاراس، و همچنین TE هیدن هرست بسیار بیشتر از این ضررهاست. این جایی نیست که من مشکل دارم. مشکل من در این است که معتقدم بنگال‌ها می‌توانند آن جادوی سال گذشته را بازپس بگیرند. بازی‌های لحظه آخری، بازیکنانی که سال‌های حرفه‌ای داشتند و خوش شانسی، دوندگی غیرمحتمل بنگال‌ها به سوپر باول را تقویت کرد.

فقط علامت سوال خیلی زیاد است. برای اولین بار، آیا فکر می کنیم تری هندریکسون در 11 بازی متوالی دوباره حداقل نیمی از اخراج را دریافت کند، شاهکاری که فقط انجام شده است. دو بار دیگر (در یک فصل) از آغاز قرن؟ آیا واقعاً فکر می‌کنیم که چیدوبه آووزی دوباره مانند او در سطح بالایی قرار خواهد گرفت فصل گذشته پس از 2018، ‘19، و ‘20 جایی که سقفش درست بالاتر از حد قابل استفاده بود؟ آیا مطمئن هستیم که بنگالی‌ها می‌توانند برنامه رتبه اول را در AFC بسیار بهبودیافته مدیریت کنند؟

بیایید یک لحظه در مورد آن صحبت کنیم. بیایید به این فکر کنیم که چند تیم در AFC یا واقعاً خوب هستند، واقعاً مربی خوبی هستند، یا در خارج از فصل بسیار پیشرفت کرده اند. رئیسان خوب هستند. بنگال ها امسال با آنها بازی می کنند. تایتان ها چند علامت سوال دارند، اما آنها بسیار خوب مربی شده اند. بنگال ها امسال با تنسی بازی خواهند کرد. دلفین ها بهتر شدند. کلاغ ها سالم شدند. پس از پایان محرومیت واتسون، براون ها بهتر خواهند شد. بیل ها خیلی خوبن

فرض کنید بنگال ها به مرحله پلی آف صعود کنند. آنها ممکن است با شارژرها روبرو شوند. آنها نسبت به سال گذشته بهتر هستند. برانکوها پیشرفت کردند. رایدرها پیشرفت کردند. کلت ها بهبود یافتند. هر تیم شایسته ای در AFC بهتر شد، بنابراین اضافه شدن کالینز، کاپا و کاراس توسط بنگال ها در واقع آنقدر که ممکن است به نظر می رسد یک گام رو به جلو بزرگ نیست. من استدلال می کنم که آنها یکی از مدعیان کمتر پیشرفت در AFC هستند.

خط حمله بنگالی ها سال گذشته عالی بود، اما در فوتبال، همیشه باید در حال تکامل باشید. پس از یک فصل کامل مطالعه نوار بازی بنگال ها، اگر کادر مربیگری بنگال ها شروع به تزریق جان تازه ای به بازی آنها نکنند، تیم ها با هم هماهنگ خواهند شد. آیا واقعا زک تیلور چنین مربی ای است؟ نوعی که می تواند نمایشنامه های پویا جدیدی خلق کند و در عین حال محدودیت های پرسنل خود را افزایش دهد؟ من شک دارم، زیرا همانقدر که حمله بنگال ها در سال گذشته انفجاری بود، واضح بود که تیلور آنها را عقب نگه می داشت. بسیاری از طرفداران بر این باورند که بارو باید علی‌رغم تیلور برنده می‌شد تا اینکه تیلور برای بهتر کردن بارو تلاش می‌کرد. بازی خوانی تیلور در پلی آف کمتر از ستاره ای بود و هواداران به خوبی آگاه بودند. حالا که بنگال‌ها کسی را غافلگیر نمی‌کنند، مربیگری اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و تیلور آنقدر نشان نداده است که اعتماد من را تضمین کند.

ارتباط جو بارو و جمار چیس سال گذشته جادویی بود. انفجاری بود، هیجان‌انگیز، و مهم‌تر از همه، باعث شد همه کسانی که می‌گفتند فصل پیش فصل چیس مشکل ساز خواهد شد (از جمله من) سرشان را بین پاهایشان بگذارند و با شرم از میز بزرگسالان در روز شکرگزاری دور شوند. با این حال، با نگاهی به برخی از آن صیدهای سال گذشته، تصور دنیایی که در آن همان جادو در Y ثبت شده است برایم سخت است.گوش 2. بیشتر انفجار بین این دو در پاس های عمیق رخ داد. من شک دارم که کسی بهتر از چیس در لیگ در مسیرهای رفت وجود داشته باشد. با این حال، بارو (نا)ثبات در پاس های عمیق تا سال گذشته همیشه موضوعی داغ در هنگام بحث در مورد انتخاب شماره 1 قبلی بوده است. به نظر می‌رسید که همه آن نگرانی‌ها محو شده‌اند، زیرا چیس در پایین آوردن آن پاس‌های عمیق چقدر خوب بود. شاید این نشانه چیزی بود که قرار است بیاید، اما شاید بارو در آن بخش و به طور ناگهانی پسرفت کند چیس نمی تواند خیلی ها را پایین بیاورد. من فکر نمی کنم که این یک نگرانی بی دلیل باشد. من نمی گویم که قرار است این اتفاق بیفتد، اما این یک «چه می شود اگر» است که در پشت ذهن من در حال تلاش برای ارزیابی این تیم بنگال است.

در نهایت، می‌دانم که میلیون‌ها بار گفته شده و مشاهده شده است، اما اینکه بنگال‌ها سال گذشته در سوپربول حضور داشتند، به این معنا نیست که آنها فقط یک یا دو قطعه با قهرمانی فاصله دارند. بیشتر اوقات، حضور در سوپربول به اندازه یک تیم است. آیا می‌دانید چه کسی فکر می‌کرد که فقط یک یا دو تکه تا بالا بردن جام لومباردی فاصله دارد؟ آتلانتا فالکونز 2016، کارولینا پانترز 2015، کاردینال های آریزونا 2008، دن مارینو — شما ایده را دریافت کردید. تاریخچه تیم هایی که در سوپربول شکست خوردند و سپس در فصل بعد ضعیف عمل کردند، به خوبی مستند شده است.

فقط به بازنده های اخیر در سوپر بول نگاه کنید. در سال 2020، قهرمان NFC 2019 San Francisco 49ers بازی های پلی آف را به طور کامل از دست داد. رامز 2019 بازی های پلی آف را از دست داد. Eagles 2018 به پلی آف رسیدند و فقط یک بازی را بردند دوتایی و به سرعت توسط مقدسین رها شوید. فالکونز 2017 در بخش خود سوم شد و در دور بخش به نیک فولس باخت. پانترز 2016 6 بر 10 رفت. Seahawks 2015 بدترین فصل خود را (با رکورد) در دوران راسل ویلسون تا آن مرحله پشت سر گذاشت. برانکوها در سال 2014 شاهد شکست پیتون منینگ در مقابل مردی بودند که جایگزین او در ایندیاناپولیس شد. 49ers 2013 بعد از اینکه دنبالش رفتند شکسته شدند ریچارد شرمن با یک متاسفم گیرنده ای مثل مایکل کرابتری. شما ایده را دریافت می کنید. در بیشتر مواقع، باخت سوپربول دورترین باخت تیم طی چندین سال است.

به نظر من این تیم بدی نیست، اما آیا آنها واقعاً بهترین تیم AFC هستند؟ نه. سال گذشته، آنها در مرحله پلی آف غرغر کردند. آنها در شرایط مشابه این بار خوش شانس نخواهند بود.

لیگ ملت‌های یوفا 2022/23: کرواسی و فرانسه پخش زنده – در تکرار فینال جام جهانی 2018، کرواسی و فرانسه هر دو به دنبال بازگشت از شروع ضعیف در لیگ A گروه 1 لیگ ملت‌های یوفا در دیدار روز دوشنبه در استادیوم پولجود خواهند بود. شاگردان زلاتکو دالیچ در جمعه شب با نتیجه 3-0 از اتریش شکست خوردند، در حالی که آبی پوشان دیدیه دشان با نتیجه 2-1 توسط دانمارک در زمین خود حیرت زده شدند. با InsideSport.IN به‌روزرسانی‌های زنده کرواسی و فرانسه را دنبال کنید

لیگ ملت‌های یوفا 2022/23: CRO 0-0 FRA; گل کریستوفر نکونکو توسط VAR رد شد، کرواسی مقابل فرانسه را به صورت زنده دنبال کنید

نیمه وقت

فرانسه همه چیز را در اینجا در اسپلیت در جریان است!

شروع

La Composition de départ de nos Bleus face à la Croatie 👊

کودتا 20:45 sur @M6 📺#کروفرا | #FiersdetreBleus pic.twitter.com/UKvhIgyNGt

— Equipe de France ⭐⭐ (@equipedefrance) 6 ژوئن 2022

#کرواسی ترکیب اولیه! 🇭🇷🇫🇷 #کروفرا #خانواده #لیگ ملل #UNL #واترنی❤️‍🔥 pic.twitter.com/yHZYaD1vvC

— HNS (@HNS_CFF) 6 ژوئن 2022

جدول امتیازات لیگ ملت‌ها 2022/23 و برنامه کامل، به‌روزرسانی‌های زنده UNL را دنبال کنید

شکیرا پیکه اسپلیت: زوج قدرتمند شکیرا و پیکه آن را پس از 12 سال رابطه به پایان می‌رسانند – بررسی کنید

لیگ ملت‌های یوفا 2022/23: کرواسی به دنبال انتقام از فرانسه برای فینال جام جهانی 2018 است، کرواسی مقابل فرانسه را دنبال کنید پخش زنده: اخبار تیم را بررسی کنید، پیش‌بینی‌ها

این را شرح دهید! 🇭🇷🇫🇷 #لیگ ملل #واترنی❤️‍🔥 pic.twitter.com/K6lYuWZYsW

— HNS (@HNS_CFF) 5 ژوئن 2022

لیگ ملت های یوفا 2022/23: اخبار تیم کرواسی

خرچنگ کرواسی لوکا مودریچ در جریان باخت روز جمعه مقابل اتریش پس از موفقیت هایش در فینال لیگ قهرمانان اروپا، به اندازه کافی آماده بود تا از روی نیمکت بیاید، اما تاتنهام هاتسپر ایوان پریشیچ به دلیل مصدومیت از دست داد و همچنان در تردید است.

جوسکو گواردیول و سیمه ورسالیکو قبل از روز افتتاحیه نیز مسائل مربوط به پرستاری خودشان را داشتند و دالیچ اعتراف کرده است که مودریچ و مارسلو بروزوویچ این ماه نمی تواند هر چهار بازی را تکمیل کند.

بروزوویچ علیرغم تردیدهای قبلی در مورد آمادگی جسمانی اش، 90 دقیقه کامل مقابل اتریش را به پایان رساند و ممکن است اکنون جای خود را به مودریچ واگذار کند. برنا باریشیچ و میسلاو اورسیچ همچنین می تواند دوباره معرفی شود.

اخبار تیم فرانسه

فرانسه دو چرخ دنده انتگرال را از دست داد واران و امباپه مصدومیت جمعه شب، با مشکل همسترینگ قبلی در حالی که امباپه به دلیل مشکل زانو از زمین خارج شد.

میزان جراحات در حال حاضر مشخص نیست، اما گای استفان انتظار می رود بدون دو نفر در اینجا کار کنیم، که می تواند در را برای شما باز کند پرسنل کیمپمبه و کریستوفر نکونکو برای شروع از دوشنبه

بازدیدکنندگان باید مراقبت ویژه ای داشته باشند انگولو کانته در میان برنامه فشرده با توجه به تلاش های او برای حفظ تناسب اندام در زمان های اخیر، بنابراین یا آدرین رابیوت یا ماتئو گوندوزی ممکن است در اینجا فراخوانی شود.

XIهای شروع پیش بینی شده

ترکیب اصلی احتمالی کرواسی:
لیواکوویچ؛ ژورانوویچ، ویدا، کالاتا-کار، باریسیچ؛ مودریچ، کواچیچ؛ Vlasic، Pasalic، Orsic; کراماریچ

ترکیب اصلی احتمالی فرانسه:
لوریس؛ Kimpembe، L. Hernandez، Kounde; کلاوس، چوآمنی، رابیوت، تی. هرناندز; گریزمان؛ بنزما، نکونکو

کرواسی مقابل فرانسه زنده: چه زمانی، کجا، چگونه پخش زنده مسابقات لیگ ملت های یوفا را تماشا کنیم؟

کرواسی و فرانسه چه زمانی برگزار می شود؟ – تاریخ

کرواسی و فرانسه در تاریخ 7 ژوئن 2022 برگزار می شود

کرواسی و فرانسه چه ساعتی برگزار می شود؟ زمان
بازی CRO و FRA در ساعت 12:15 صبح IST آغاز می شود

کرواسی و فرانسه کجا برگزار می شود؟ – محل
بازی CRO و FRA در استادیوم پولجود برگزار خواهد شد

کرواسی مقابل فرانسه زنده: پخش زنده تلویزیونی در هند

داور بازی کرواسی و فرانسه چه کسی خواهد بود؟ داور

مارکو گویدا داور این بازی خواهد بود

چگونه پخش زنده و پخش زنده لیگ ملت های یوفا را تماشا کنیم؟

منتخب مسابقات لیگ ملت‌های یوفا در فصل 2022-23 به صورت زنده از طریق تلویزیون پخش خواهد شد Sony TEN 1، Sony TEN 1 HD، Sony TEN 2 و Sony TEN 2 HD کانال های تلویزیونی در هند

پخش زنده لیگ ملت های یوفا 2022-23 در هند در دسترس خواهد بود SonyLIV و جیو تی وی برنامه ها و پلتفرم های OTT

لیگ ملت‌های یوفا 2022/23: کرواسی به دنبال انتقام از فرانسه برای فینال جام جهانی 2018 است، کرواسی مقابل فرانسه را دنبال کنید پخش زنده: اخبار تیم را بررسی کنید، پیش‌بینی‌ها

InsideSport را در GOOGLE NEWS دنبال کنید

اگرچه بسکتبال یک ورزش تیمی است، اما چندین مسابقه یک به یک در یک بازی وجود دارد. مایکل جردن با راه‌اندازی سبک انزوا حلقه‌ها در NBA در دهه‌های 1980 و 90 شناخته می‌شود.

سالن تریسی مک گریدی مشهور یکی دیگر از بازیکنانی است که به این سبک گرایش پیدا کرده و یکی از بهترین بازیکنان انزوا در دوران خود بوده است. اکنون T-Mac بهترین ویژگی خود را در زمین بازی گرفته و آن را به بسکتبال One’s تبدیل کرده است لیگ. لیگ یک به یک که تعدادی از بهترین بازیکنان تک به تک از سراسر کشور را به نمایش می گذارد.

مک گریدی خود پروژه را برای نزدیک به 10 میلیون دلار تأمین مالی می کند که شامل 250000 دلار به اولین قهرمان OBL می شود. لیگ در حال اجرا است و اولین بازی های آخر هفته خود را در ماه گذشته در هیوستون برگزار کرد. OBL در آخر هفته روز یادبود در شهر نیویورک بود، که فقط بر اساس تاریخچه حلقه های نیویورک مناسب به نظر می رسد.

“من همیشه روی ایده های دیگران و دیدگاه دیگران سرمایه گذاری کرده ام.” مک گریدی گفت. “یک بار هم به مال خودم اعتماد نکردم. من آنقدر اعتماد به نفس نداشتم که فکر کنم مال من به اندازه کافی خوب است. وقتی نوبت به چشم‌اندازم می‌رسید، به ایده‌ها یا تصمیم‌گیری‌هایم اعتماد نداشتم.»

اگر بخواهم یک بازیکن سابق NBA را برای ایجاد چنین ایده ای انتخاب کنم، مک گریدی یکی از معدود نام هایی خواهد بود که در بالای لیست قرار دارد. نام او دقیقاً با بازیکنانی مانند کوبی برایانت، کوین دورانت و جردن در مورد ایزو حضور دارد. و ما نمی توانیم جو جانسون، با نام مستعار ایسو جو را نیز فراموش کنیم.

مک گریدی همچنین اشاره می کند که چگونه پسران نوجوانش به او کمک کردند تا ایده لیگ را بیاندیشد، زیرا بسیاری از بچه های هم سن آنها کل بازی های NBA را تماشا نمی کنند. آنها نکات برجسته، یوتیوب و سایر محتوای کوتاه را تماشا می کنند. بنابراین، به نظر می رسد که آنها مخاطبان هدف خود را شناسایی کرده اند. لیگ در حال حاضر یک قرارداد توزیع دیجیتال با پارامونت (متعلق به Showtime) دارد. این به شبکه Showtime اجازه می دهد تا از محتوای OBL در کانال YouTube خود استفاده کند. بنابراین، این یک گام بزرگ در مسیر درست برای این لیگ نوپا است.

در نهایت مک گریدی دوست دارد لیگ خود را در NBA گنجانده شود تمام ستاره جشن های آخر هفته در نهایت OBL در مورد این است که به توپچی هایی که ممکن است بسکتبال کالج بازی کرده باشند اما به NBA راه نیافته اند یا در خارج از کشور بازی نکرده اند، فرصتی برای نمایش استعداد خود در یک صحنه بزرگ بدهند. یکی از مواردی که لیگ را متفاوت می کند، تقسیم بندی ارتفاع است که مک گریدی قصد دارد اضافه کند.

این به آن احساس بوکس/MMA می دهد زیرا آن ورزش های تک به تک دارای کلاس های وزنی هستند. هیچ‌کس نمی‌خواهد یک مرد 6 فوتی را تماشا کند که همیشه از بازیکنان کوچک‌تر عقب‌نشینی می‌کند. بنابراین، جدا کردن بازیکنان بر اساس قد باید تأثیر مثبتی بر زیبایی شناسی بازی ها بگذارد.

لیگ بسکتبال Big 3 Ice Cube ثابت کرده است که گزینه حلقه های جایگزین در صورت بسته بندی مناسب می تواند کار کند. سرمایه گذاری T-Mac کاملاً متفاوت خواهد بود زیرا بسیاری از بازیکنان درگیر در زمین نام های سابق NBA نیستند. تقریباً همه در Big 3، از جمله مربیان، افراد سابق NBA هستند. این همان چیزی است که Big 3 از ابتدا در کنار خود بود.

خوشبختانه برای تریسی، او جمعیتی جوان‌تر را هدف قرار داده است، بنابراین این بخش نباید اهمیت زیادی داشته باشد. این بچه های امروز واقعاً اهمیتی به تماشای بازیکنان ندارند 40 سالگی آنها آنها هرگز بازی توپ NBA زنده را تماشا نکردند. بنابراین، T-Mac می تواند در مورد چیزی با OBL باشد. یکی از بزرگترین موانع حفظ توجه افراد در درازمدت خواهد بود. به نظر می رسد سطح انرژی در باشگاه از اولین رویداد در هیوستون تا آخر هفته گذشته در نیویورک افزایش یافته است. آنها هنوز در مراحل اولیه هستند، بنابراین من مطمئن هستم که در طول زمان این روند بهبود خواهد یافت.

این نوع از تورهای Big 3/And 1 در مورد آن احساسی دارد. و 1 برای مدتی موفق بود، اما در نهایت، جذابیت محو شد. به نظر می رسد که Big3 جایگاه خود را پیدا کرده است، اما آیا تا 10 سال دیگر عرضه خواهد شد؟ من ایده جایگزین دیگری برای طرفداران بسکتبال را دوست دارم، و امیدوارم که به درستی مدیریت شود و بتواند رشد کند. هنوز تعداد زیادی فیلم وجود ندارد، اما لیگ اکنون در حال پخش زنده است که در ابتدا اینطور نبود. در عصر دیجیتال امروز، این باید در اولویت قرار گیرد.